Krimp

Met enige regelmaat duikt er in de media zo’n politiebericht op waarin verzocht wordt uit te kijken naar persoon die ‘in overspannen toestand het huis heeft verlaten’. Zo iemand die dan later in een greppel of een sekte wordt teruggevonden. Maar nooit eens wordt de honger van uw nieuwsgierigheid gestild, nooit komt u erachter wat hem of haar zover bracht om ziedend huis en haard achter zich te laten. In Krimp wordt dat nu eens wél haarfijn uit de doeken gegaan.
Het begint ermee dat de baanloze Arthur Weegbree gedwongen wordt mee te doen aan dwaze cursussen en mensonwaardige sollicitatieprocedures. Zijn woede hierover wordt nog versterkt door de manier waarop zijn familie hem het leven zuur maakt. Zijn obsessie voor het afluisteren van gesprekken maakt het er niet eenvoudiger op. Arthurs ergernis over het gedrag en gebazel van de medemens wordt door Michel Boll met veel humor beschreven. Waarbij de hamvraag is: eindigt het in een klap of met een sisser?

‘Een even laconiek als schrijnend opgeschreven verhaal. Michel Boll zet zijn vertellerstalent, zijn gevoel voor details en zijn onmiskenbare psychologische blik in voor een moderne zedenschets. Mooi en beklemmend.’
Elsbeth Etty (NRC Handelsblad)

‘De problematiek mag dan tamelijk zwaar zijn, de uitwerking is geestig.’
Johan Diepstraten (De Stem & De Limburger)

‘Michel Boll heeft een groteske roman geschreven waarin humor en ellende hand in hand gaan. Sommige passages zijn hilarisch. Krimp bevat tal van citaten om te lijsten.. Ik heb me in geen tijden zó vermaakt.’
Jacob Moerman (Drents Groningse Dagbladen)

‘Krimp leest lekker weg. Ik blijf de grote bewonderaar van deze narrige schrijver.’
Ton Verbeeten (De Gelderlander)

‘Hopelijk hoeft het geen decennium te duren voor deze auteur, die echt iets over onze tijd en deze maatschappij te zeggen heeft, literaire erkenning krijgt.’
Joris Gerits (De Morgen)